مقدمه

 الرحمن علّم القران خلق الا نسان علّّمه البیان
 
حمد بی کران بر قادر منان خداوند سبحان،خالق انسان،آموزگارقرآن،بخشنده ی بیان آفریننده ی گفتاروزبان. خدای عدل و رحمت که اولاد آدم را گونه گون آفرید،اختلاف السنه والوان را همچون آمد وشد روزان وشبان وخلقت زمین وآسمان آیت خویش ساخت وشعوب وقبایل را وسیله بازشناسی آدمیان قرارداد وهیچ زبان و نژادی را مایه ی مزیت وتفاخرننمودوهیچ انسانی را بردیگری برتر ندانست الا به تقوا.
 
اِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَ اُنثی وَ جَعَلناکُم شُعُوباً وَ قََبائِلَ لِتَعارَفُو. اِنَّ اَکرَمکُم عِندَاللهِ اَتقیکُم(قرآن کریم ، حجرات،13)

سعدی
بنی  آدم     اعضای  یکد  یگرند        که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار       دگر عضو ها  را نماند  قرار
تو کز محنت  دیگران  بی  غمی        نشاید  که  نامت  نهند   آدمی


مقدمه ای برتاریخ آذربایجان:
 
غالب آثاری که تا کنون در خصوص تاریخ ایران باستان نوشته شده است، با غرض ورزیهاوگرایش های آریا محورانه ای توام بوده که نتیجه آن نیز غیر قابل اعتماد بودن این رسالات متعدد بوده است.
شاید دیگر زمان آن فرارسیده باشد که محققان تاریخ باستان این سرزمین دست به کنکاشی جدید در این خصوص بزنند، چرا که دیگر نمی توان چشم به حقایق بزرگی که هر روز نمایان تر می شود بست وپیوسته مطالب غیر علمی پیشین را که تنها بکار دلخوشی وتفریح برخی می آید، تکرار نمود.
تاریخ نگاران غالبا تاریخ این سرزمین مقدس یعنی ایران را از مبدا هخامنشیان آغاز می نمایند .آنان به عمد تمدنها واقوام کهن غیر آریایی این خطه را که تا پیش از برآمدن هخامنشیان فرهنگی متعالی پدید آورده بودند نادیده می گیرند واین حقیقتی است که برخی از مورخان نامی نیز ناگزیر از بیان آن بوده اند. به عنوان مثال جرج کامرون ضمن اشاره به این موضوع ، چنین می نویسد 
« تاریخهای که درباره ایران نوشته شده اند علی الرسم با کوروش پارسی آغاز می شوندوعموما با اسکندر مقدونی پایان می گیرند در حال حاضر اثر یگانه ای که به گونه ای جامع به تاریخ فلات ایران پیش از استیلای کوروش بر این سرزمین بپردازد در دست نیست این امر بسیار مایه تاسف است.